GECEMİN YILDIZI 44. BÖLÜM

Rüya Değil Gerçek

Bu gün cumartesiydi ve yataktan çıkmamak adına tüm bedenim bana resmen yalvarıyordu. Güneş ışıkları tüm bedenimi ısıtıyordu. Bu kadar yakıcı olduğuna göre sabah saatlerini çoktan geçmişti. Yatakta gerindiğim esnada koskoca yatakta tek başıma olduğumu fak ettim. Hızla açılan gözlerimle, yatakta doğrulup, etrafı taradım. Odada tek başıma olduğumu anlamam saniyeler almıştı. Neredeydi bu adam. Tam yataktan çıkacağım anda komodinin üzerine bırakılmış not dikkatimi çekti. Notu elime aldığım anda okumaya başladım.

“Melek gibi uyuyordun. İnan uyandırmaya kıyamadım. Birkaç işim var erken çıktım. Kadir’in Azrail’i olan Bahar ile randevusu var ve Rubi fazla ses çıkardığından minik sevgi yumağı bu günlük benimle beraber. Onun için saat 15:30 gibi bu adrese gelmen gerekiyor. Saat 15.00’ seni alması için bir araba gelecek ve sen soru sormadan hazırlanıp, binmen e buraya gelmen gerekli güzelim. Ayrıca kahvaltın hazır bir şeyler yemeden çıkma.” Diye yazmıştı. Yüzümdeki gülümsemeye engel olamamıştım. Buda neyin nesiydi şimdi? Ve içimden bir ses çok eğlenceli olacağını söylüyordu.

…………

Yataktan hızla kalkmış, duş almış, salona inmiş benim için hazırlanan kahvaltımı yapmış ve gelecek olan arabayı beklemeye koyulmuştum. Her geçen saniye daha da heyecanlıydı. Ve meraktan ölmek üzereydim. Tamda bu anda bahçe kapısından giren siyah bir araba ile yerimde doğrulup, çantamı aldım. Sonra ise sesli bir şekilde mırıldanarak

“Hadi bakalım, beni bu gün ne bekliyor?” diye söyledim. Sonrasında ise hızla kapıya doğru yürüyüp, kapıyı açtım. Karşılaştığım kişi 40’lı yaşlarda, güler yüzlü bir adamdı ve adam benimle karşılaşır karşılaşmaz

“Aylin Hanım?” diye emin olmak adına sorduğunda evet anlamında sadece başımı salladım. Adam gülümsemeye devam ederek arabanın kapısını açtı ve bende ona gülümseyerek arabaya bindim. Nereye gittiğimiz hakkında hiçbir fikrim yoktu ama kalbim yerinden çıkacakmış gibi hızla atıyordu. Her ne ile karşılaşacaksam bunun hemen olmasını diledim. Çünkü kalbin daha fazlasına dayanamayacak kadar heyecanlıydı.

………………

Uzunca bir sürenin ardından şilede güzel bir otelin önünde araba durdu ve hızla arabadan inan adam kapımı açarak benimde inmemi sağladı. Arabadan iner inmez beni kapıda karşılayan 2 bayan ile duraksadım. Bayanlardan biri, 35’li yaşlarda. Bir diğeri ise 20’li yaşlarda gibiydi. Gülümseyerek bana yaklaşan bayanlardan 35’li yaşlarda olan

“Aylin Hanım hoş geldiniz. Sizi içeriye alalım. “ diyerek beni otelin içine doğru yönlendirdi. Birkaç dakikalık yürüyüşün ardından büyük geniş ve içinde kuaför olduğunu anladığım insanlarla dolu bir odaya girdiğimizde duraksadım. Bayanlardan beni buraya yönlendiren ile göz göze geldiğimde tekleyerek

“Neler oluyor?” diye sordum. Kadın bana gülümseyerek,

“Size bilgi vermememiz söylendi. Yiğit Bey’in kesin talimatı. Sizin bunu söyleyince anlayış göstereceğinizi söyledi. Bende duyduklarım ile sabır etmem gerektiğini anlayıp sadece başımı evet anlamında salladım. Sonrasında herhalde bu akşam bir eğlence vardı ve şık olmam gerekiyor diye düşünüp beni bekleyen güzellik uzmanlarının bulunduğu yere doğru yürüdüm. Sandalyeye oturur oturmaz işe başlayan adamlarla gülümseyip bana yapacakları değişiklikleri izlemeye koyuldum.

………………..

Saçlarım açık dalgalı ve mükemmel duruyordu. Çok koyu bir makyajım yoktu. Dudaklarım açık renk bir ruj ile renklendirilmişti. Her şey mükemmeldi. Fakat eksik olan bir şey vardı. Bu makyaj, bu saç bu kıyafete fazlaydı. Ve ben yanımda her hangi bir kıyafet getirmemiştim. Gözlerim hemen arkamda duran ve gözleri ışıldayarak beni izleyen kadın ile buluştuğunda çekinerek.

“Bu kıyafete göre fazla abartılı olmadı mı?” diye sordum. Kadın daha da gülümseyerek hemen arkasında duran siyah bir kılıfın içinde duran elbiseyi göstererek,

“Sanırım bunun için değil.” Dedi ve beni bakmam için ayağa kaldırarak

“Dilerseniz biz çıkalım. Siz bir bakın ve giymenize yardım etmemizi isterseniz seslenmeniz yeterli. Giyince son rötuşlar için içeri geleceğiz dediğinde kalbim durmak üzereydi. Bu kadar gizem bana fazlaydı. Herkes dışarıya çıkar çıkmaz hızla kıyafetin asılı olduğu duvarın oraya gittim ve fermuarını hızla aşağıya doru çektim. O an nefesim kesildi. Gözlerim hızla dolarken ayaklarımın titrediğini kalbimin delirircesine hızla attığını fark ettim. Bu o gelinlikti. Dün giydiğim. Lanet olsun o iç geçirdiğim içinde olmaktan mutluluk durduğum gelinlik. Hıçkırıklarıma engel olamıyordum. Bunca hazırlık. Bunca gizem her şey bir rüya için miydi? Benim rüyam için. Benim için. Dışarıdan gelen sesle duraksadım. Dışarıya çıkan bayan

“Aylin hanım her şey yolunda mı?” diye bağırdığında hızla kendimi toparlayıp,

“Evet “ diyerek karşılık verdim ve hızla elime aldığım gelinliği giymeye başladım. Fermuarı arkada olduğundan dışarıdakilerden birinden yardım aldım ve ağlamaktan berbat olan yüzümü temizlemelerine izin verdim. Sonra ise beni bekleyen diğer sürprizler için beklemeye heyecanımı dizginlemeye başladım. Herkesin içi bittiğinde beni beklenti dolu bekleyişle bir başıma bırakıp dışarıya çıktılar. Onlar dışarı çıkarken, içeriye giren Kadir ile gözlerim kocaman olmuştu. Kahrolası herif çok yakışıklı olmuştu. Her genç kızın aklını başından alabilecek kadar. Eminim ki onu bu şekilde Bahar görse bayılabilirdi. Bunu ona da

“Bahar’ın seni bu şekilde görmesi gerekiyor “ diye söyleyerek dile getirdim. Kadir çarpık bir gülümseme ile

“Gördü” diyerek karşılık verdiğinde ise şaşkınlıkla

“Tepkisi ne oldu?” diye sordum. Kadir kahkaha atarak

“Eminim bir yerlerden kelepçe bulabilse beni kendine kelepçelerdi. Zira eli kolumdan hiç ayrılmıyor. Bizi görenler sanırım yapışık olduğumuzu falan sanıyordur.” Dediğinde ise kahkaha atma sırası bendeydi. Sonra ise neler olduğunu sormak istedim

“Neler olduğu hakkında senden tüyolar alabilir miyim? “ diye sorduğumda ise Kadir

“Güzel şeyler” diyerek karşılık verdi. Sadece gülümsemek istedim. Öylede yaptım. Beni neyin beklediğini bilmiyorum ama küçük bir düğün yemeği olduğunu hayal edebiliyordum. Birkaç anımız olsun diye. Bu gerçekten çok güzeldi. İleride bakabileceğimiz gelinlik ve damatlık resimlerimizin olması niyetine. Harika düşünülmüş bir şeydi. Ve plan kusursuz işlemişti. Gelinliği görene kadar hiç ama hiç haberim olmamıştı. Kadir beni elimden tutup,

“Hadi seni götürelim” dediğinde onun söylediğinde uyup onunla beraber odadan çıkıp yürümeye başladım. Kocaman kapının orada durduğumuzda gözlerim içeriyi buldu. İçerisi kapkaranlıktı. Kadir beni omuzlarımdan tutarak,

“Bunan sonrasını tek gidiyorsun. Her adımın mutluluk için unutma” dedi ve karşılık vermeden hızla yanımdan uzaklaştığında kapıya dönüp, derin bir nefesin ardından bir adımda içeriye girdim. Kapkaranlık, hiçbir şeyin görünmediği odaya.

Adımı atar atmaz bir melodi yükseldi odada ve sonrasında kulaklarıma Sezen Aksu’nun seyirlik değil ömürlük olsun şarkısı doldu. Kalbim artık patlarcasına atıyordu. Sonra büyük bir ışık tamamen beni aydınlattı. Müzik devam ederken bir ışık daha yandı ve bu sefer karşımda olan kişi ile gözlerim tekrar doldu. Siyah bir takım, beyaz bir gömlek, içimi eritecek bir gülümseme ile hayatımın tek ışığı olan adam, Yiğit tam karşımda duruyordu. Elinde pembe çiçekler ile bütünleşmiş bir buket çiçek vardı ve bana doğru bir adım attığında benimde yürümem gerektiğini hissettim. Adımlarım titreyen bacaklarıma rağmen, düşmemem için savaşıyordu. Dört beş adımda dip dibe durduk ve gözlerime büyülü bir gülümseme ile bakarak,

“Çiçeğini unutmuşsun.” Dedi hıçkırıkla gülümseme arasında bir ses çıkararak, parmağımla elini işaret ederek

“Her zaman ki gibi sen unutmamışsın” diye söylendim. O esnada gülümseyen Yiğit,

“Söz konusu sen olunca, unutmak mümkün olmuyor güzelim. Hoş geldin hayatıma” dedi ve beni Sezen Aksu’nun şarkısında büyülü bir dans için kollarına aldı. Kendimi o büyüde kaybetmeye o kadar hazırdım ki bir anda tüm dünyadan kopup kendimi o büyülü bakışlara hapsettim. İçimden hıçkıra hıçkıra mutluluktan ağlamak gelse de sımsıkı sarıldım kalbimin atmasını sağlayan tek adama. Sarılırken fısıldadım kulağına

“Rüya gibi. Sanki bir rüyadayım.” Dediğimde Yiğit omzuma bir öpücük bırakarak,

“Rüya değil gerçek. Her şeyi ile her anı ile gerçek güzelim.” Dediğinde ona daha da sıkı sarıldım.

Mutluluk, her zaman çok uzakta değildir. İlla her acı bitmeyecek diye bir kuralda yoktu. Bir adam canını acıtırken, başka bir adam o acıları dindirebilirdi. Öylede olmuştu. Tüm acılarım, onca kederim bu adamın kollarında son bulmuştu. Bu gün geçmişime baktığımda, tek güzel şeyin Yiğit Ertürk olduğunu görüyordum. İyi ki o başvuruyu yapmış, iyi ki o görüşmeye gitmiştim. Şu anda üzerimde gelinlik pistin ortasında düğün olmasa bile bana yeterli olacak bu kutlamada adeta büyülenmiştim. Ta ki müzik bitip ışıklar ortalığı aydınlatana kadar. O an gördüğüm kişilerle gerçekten şok olmuştum. Bora Bey, Selim, Elif, Bahar Hasan bey ve eşi Melike Hanım. Tüm Yılmaz Holding çalışanları buradaydı. Gerçi burada olanlardan aralarında tanıdıklarım sadece bunlardı. Çok fazla misafir vardı. Kahretsin bunu beklemiyordum. Ben bu düşüncelerde şaşkınca bakınırken, Çağlar Bey yerinden kalktı ve Selim ile birlikte

“Beyler düğün sahibi olarak pisti boş bırakmak olmaz. Çifti yalnız bırakmayalım. Düğün daha yeni başlıyor.” Dediğinde ayağa kalkan tüm o baş döndürücü erkekleri ve yanlarındaki bayanları izledim. Elif hala gözüme bir hayli solgun geliyordu. Onunla hiç konuşma fırsatım olmamıştı. Ama kesinlikle konuşmayı hafızama kazımıştım. İkinci dans müziğinde birçok çift bize eşlik etmiş ve danstan sonra halay, oyun daha birçok eğlence yapılmıştı. Sonunda düğün bitmiş ve o gece o otelde kalmıştık. Yüzlerce fotoğraf çekilmiştik. Hepsinde gülüyor, dans ediyor, eğleniyorduk. Hayal edebileceğimden bile daha güzeldi. Bu gece, bu düğün, bu gelinlik ve yanımda olan bu adam hayal edebileceğimden bile daha mükemmeldi….. 

İYİ BAYRAMLAR, HEPİNİZE KEYİFLİ OKUMALAR.